پنجشنبه شب هفته گذشته محسن رضایی به مناسبت سالگرد نوشیدن جام زهر معروف و پذیرش قطعنامه 598 در یک برنامه زنده تلویزیونی شرکت کرد و در کنار پرداختن به موضوع قطعنامه، صحبتهایی درباره وضعیت کنونی و شرایط ناشی از تحریمها داشت.

محسن رضایی در میان همه عوامل جمهوری اسلامی تنها فردی است که دیدگاههایش بجای جنبه های شعاری و ذهنی بیشتر جنبه تحلیلی دارد که و با واقعیات نزدیکی دارد.

مهمترین نمونه ای که در خاطر دارم، تحلیل او از آرایش نظامی آمریکا پیش از حمله به عراق بود؛ در شرایطی که مقامات جمهوری اسلامی هدف از آرایش نظامی آمریکا را تنها ترساندن صدام می پنداشتند، محسن رضایی در یک گفتگوی زنده تلویزیونی حمله آمریکا به عراق را ظرف یک هفته پیش بینی کرد که دقیقاً چنین شد و پس از حمله نیز در حالیکه هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه و علی شمخانی – وزیر دفاع وقت – در گفتگوی زنده تلویزیونی عراق را ویتنام دیگری برای آمریکا عنوان می کردند، محسن رضایی سقوط حکومت عراق را ظرف سه هفته تا سه ماه پیش بینی کرد که درست پس از سه هفته محقق شد.

در کارزار انتخاباتی سال 84 نیز از احتمال حمله هوایی آمریکا به بخشهایی از ایران خبر داد و در مناظره تبلیغاتی سال 88 عنوان کرد که کشور سه بار در آستانه حمله آمریکا قرار گرفته بوده است. موضوعی که با انتشار اسناد ویکی لیکس آشکار شد.

این دو نمونه از تحلیلهای محسن رضایی به عنوان دیباچه ای آورده شد تا به گفتگوی تازه او در شبکه سوم تلویزیون جمهوری اسلامی توجه بیشتری شود.

نخست آنکه گفت: «نباید تحریم می شدیم ...» به این معنی که هم امکان آن بود که با اتخاذ سیاستهای درست از چنین شرایطی بدور بود و هم آنکه تأثیر تحریمها به هیچ وجه کم اهمیت و قابل چشم پوشی نیست.

همچنین طبق معمول که هر کجا قافیه نظام مقدس به تنگ می آید دست به دامن مردم می شوند، از مردم خواست تا با یک جهاد اقتصادی منسجم چند ساله از این مرحله هم گذر کنند!

هرچند که بواسطه سیاستهای دوران جمهوری اسلامی و شیوع واگرایی در همه ارکانجامعه ایجاد انسجام آنهم در زمینه اقتصادی با توجه به تنگناهای معیشتی موجود به چیزی فراتر از معجزه می ماند و از سویی امکان مقابله و دوام در برابر این حجم از تحریم و فشار آنهم برای چند سال قابل تصور نیست، اما از این جمله دو موضوع قابل برداشت است. یکی آنکه امیدی به لغو تحریمها و موفقیت آمیز بودن مذاکرات جمهوری اسلامی با گروه 1+5 در آینده نزدیک نیست و دیگر آنکه بحران آنقدر گسترده و چند جانبه است که حکومت از عهده رتق و فتق آن بر نمی آید و ناگزیر است تا دست به دامن مردم شود.

محسن رضایی توصیه ای هم برای حکومت داشت تا با افزایش ظرفیت ها و جذب نیروها حتی از میان ایرانیان بیرون از کشور تقویت گردد که باز هم گمان نمی رود شدنی باشد. حوادث سال 88 نشان داد که جمهوری اسلامی از تحمل نزدیکترین عناصر خود رویگردان است.

نکته دیگری که در لابلای صحبتها نیمه کاره رها شد این بود که گفت: «از الان هم می شود پیش بینی کرد که از شهریور ماه به آن طرف بالاخره ...» جمله نیمه کاره رها شد!

گرداب هولناکی که جمهوری اسلامی کشور را به آن سوق می دهد مخاطرات گوناگونی را می تواند به همراه داشته باشد، از جمله عناصر قدرت طلبی که حتی از قدرت رو به زوال هم نمی گذرند و برای دستیابی به آن از هیچ کاری رویگردان نیستند. از رنگ کردن ریش و گیسو گرفته تا تأسفبارترین فجایع ملی؛ حال یا به این امید که برای جرعه ای هم که شده از جام قدرت سرمست شوند و یا به این خیال باطل که نظام مقدس شان را از سه کنج بلا به در خواهند آورد.