Ok

By continuing your visit to this site, you accept the use of cookies. These ensure the smooth running of our services. Learn more.

جنگ هشت ساله

  • صلح در انزوا

    در اندیشه ام که آیا در هیاهوی مهیب بمباران ها و حماسه سرایی ها و دیوار نویسی های تهییج کننده و تسلیت گفتن ها و زاری ها آیا در جامعه ما صدایی هم برخاست تا از بیهودگی اساس این جنگ بگوید؟ قلمی هم بود که به دور از شعارزدگی های تخدیر کننده به صلح فراخواند؟ یا آنکه همه و همه با گویش های مختلف و بهانه های متفاوت هم نوا با نوحه خوانی بودند که قافله ها را عازم ترکستان کربلا می کرد؟

    Read more ...

  • بازگرداندند خرمشهر را

     

    دفاع مقدس،آزادسازی خرمشهر

    خون به دل کردند دشت و نهر را

    باز گرداندند خرمشهر را

     

    نه آن روز که دولت شوم موقت، افسران نیروی هوایی ارتش را به جوخه اعدام می سپرد و نه آن روز که ابراهیم یزدی دست یاسر عرفات را در خوزستان می فشرد و برایش تدارک سخنرانی به زبان تازی می داد و نه ان روز که سردار ملعون قادسیه به خاموشی آتشگاه اورمزد و ویرانی مهراب یزدان لشگر کشید، هیچ کدام نمی دانستند که خرمشهر 36 میلیون نفر جمعیت دارد.

     

    صدام گجستک در توهم آن بود که آنگونه که آشوریان شرح ددمنشی بر سنگ نوشته اند، آبادی آبادان را به یغما برد و خرمی خرمشهر را تاراج کند و در این هرزکوشی، هم دست تباه دیگر تازیان را بر شانه می دید و هم حمایت ابرقدرتها را.

     

    اما آنچه از دیدنش ناتوان بود سینه های پرخروشی بود که از زبانه های سرخ آتش میهن پرستی در جوش بود؛ بازو به بازو، صفهای بهم فشرده ای که از میان دشمنان و اهریمنان با بانگ انتقام و با قلبی پر امید پیش می رفتند بسوی زندگی سرافراز؛ بسوی عظمت و سروری.

     

    آنان که با نثار خون خود، شهر را یکسره گلگون کردند تا بار دیگر خرمی در خاستگاهش سزاوارانه فرمانروایی کند.

     

    زهی افتخار که به عنوان یک نوزاد سه ماهه شهروند خرمشهر 36 میلیونی سال 61 بودم.

     

    دشمن! ما به تو آبادنی آموختیم، اما تو میهن ما را ویران کردی. زیرا ویران کردن خصلت تو و آباد ساختن سرشت ما ایرانیان است. اینک آماده گشته ایم به جنگ تو، به راه آزادگی خویش تا بر آوریم برترین آبادانی ها و فرهنگها را.

     

    ebrahimyazdi.jpg

     

    در همین باره:

    زخمی که همچنان بر جای مانده