پاینده ایران

زمین از غصه می سوزد، گل از باد زمستانی ...

داریوش گرامی، صدای دردمند اما امیدوار ایران؛

آگاهی داری که بیش از یکماه است که آزادگان بحرینی، در ادامه خیزشهای سالیان جدایی از سرزمین مادر – ایران – برای رهایی از چنگال استعمار انگلیس و خاندان دست نشانده آل خلیفه، بار دیگر به خروش آمده اند.

مردمان عمدتاً ایرانی تبار و پارسی زبانی که خواسته ای جز زیست سرافرازانه در سرزمینی که صاحبان اصلی آن هستند ندارند.

امروز، شوربختانه بر خلاف دهه های اخیر، آزادگان بحرینی تنها با سرکوب خاندان تحمیلی آل خلیفه روبرو نیستند، بلکه تانکهای عربستان و نظامیان امارات، « درّ غلتان خلیج پارس » را در خون پاک ایرانیان آن سامان غلطانده اند.

در طول سالیان جدایی از سرزمین مادر – ایران – به ویژه پس از تجزیه نافرجام بحرین در سال 49، استعمار انگلیس و تازیان ایران ستیز همواره بر آن بوده اند تا بافت جمعیتی این خطه همیشه ایرانی را بر هم زنند، و اکنون پس از ناکامی از هرزکوشی های دهها ساله، تنها راه ادامه تجاوز و اشغال را در لشگرکشی و آتش گشودن بر غیرنظامیان به جان آمده دیده اند.

مایه تأثر فراوان است که در این دیوخویی خانمان سوزانه، حتی بیمارستانها و مراکز امدادی نیز در امان نیستند و با بهانه های واهی مورد هجوم آتشین دولتهای بیگانه قرار می گیرند.

آنچه امروز در بحرین روی می دهد براستی یادآور حمله ددمنشانه صدام به ایران اهورایی است که با پشتیبانی همه دولتهای تازی همراه بود. دولتهای عرب شورای همکاری خلیج پارس با موضع گیری رسمی و گسیل نیروی نظامی، در سرکوب آزادگان بحرینی به یاری خاندان آل خلیفه شتافته اند.

در این میان هیأت حاکمه جمهوری اسلامی، با بی تدبیری همیشگی از واکنش متناسب ناتوان است. از اینرو در این فاجعه دردناک نیز – به مانند دوران دفاع مقدس، دفاع از هویت تاریخی خلیج پارس، دفاع از حق پنجاه درصدی در دریای مازندران و موارد بسیاری از این دست – بار دیگر تنها همت همپارچه ایرانیان است که می تواند کارگر افتد.  

بی گمان سینه سرشار از ایران پرستی تو، که نماد هنر متعهد به میهن و ملت هستی توفانی است. بانگی که تو به اعتراض برآری – به عنوان برنده نشان صلح در فستیوال فیلم و موسیقی بحرین – قطعاً در سردی آتش خانمان سوزان و التیام درد آسیب دیدگان و داغداران و آرامش دل میهن پرستان اثرگذار خواهد بود.

کارزار زندگی را با صدایت پیکار می کنم

ساسان بهمن آبادی

عضو حزب پان ایرانیست

29 اسفند ماه 1389

پی نوشت:

این نامه از راه تارنمای رسمی ایشان و صفحه رسمی فیسبوک شان فرستاده شد.