سید محمد خاتمی: « اگر به نظام و رهبری ظلم شده است به نفع آینده از آن چشم پوشی شود و ملت هم از ظلمی که بر او و فرزندانش رفته است می گذرد. »
آقای گل یاس بار دیگر به زبان آمده و دهان بر دهان مردار متعفن اصلاحات نهاده تا این جنازه متلاشی را با تنفس مصنوعی دستکم به وضعیت حیات نباتی برگرداند؛ غافل از آنکه این پدیده ناقص الخلقه در سوم تیر ماه 84 هرگونه علائم حیاتی را به کلی از دست داد.
سید عبا شکلاتی راهیابی به مجلسی را هوس کرده که همین چندی پیش، با مشتهای گره شده، درخواست اعدام او در آن فریاد زده می شد؛ و برای راهیابی به چنین مجلسی جارو به دمش بسته و گذشته از آبروی نداشته اش، بر روی خون ملت و فرزندان ملت لی لی می کند!
مشخص نیست به چه عنوان و با چه مجوزی از کیسه ملت بذل و بخشش می کند؟ آنهم به نفع آینده! آینده تباه خودشان!
همه این بی شرمی ها از آنست که اصلاح طلبان تبهکار سهمی فرضی را در ساختار جمهوری اسلامی ادعا دارند. برای این قبیله وامانده و طاعون زده، پاره استخوانی از قدرت درست به مثابه گنج تیسفون است. اما دریغ که سهم آنها از جمهوری اسلامی بی تردید تنها همان 45 هزار تومان یارانه ایست که از کرم احمدی نژاد به حسابشان واریز می شود!
جالب اینجاست که اگر در انتخابات سال 88 تفلب شده، پس چرا دوباره برای انتخابات امسال زنبیل گذاشته اید؟ مگر نه اینست که این انتخابات را هم همان دولت برگزار می کند و همان شورای نگهبان تأیید خواهد کرد؟ اما روسپی گری سیاسی چنین منطقی ندارد.
به هر روی چنین موضعی از سوی محمد خاتمی هرگز دور از انتظار نبود؛ چرا که در دوره بره کشان قبیله اصلاح طلب، نه خون مردم ارزشی داشت و نه خاک میهن اعتباری.
وقتی دبپلماتهای ایران بدست طالبان کشته شدند، خاتمی به برگزاری مراسم ختم بی سر و صدایی بسنده کرد.
وقتی ماهیگیرانی ایرانی در آبهای سرزمینی خودمان از سوی شیخ نشین امارات بازداشت می شدند، با گردن کج طلب عفو و مغفرت داشت.
در برابر ادعاهای واهی نسبت به جزیره های همیشه ایرانی، از مدعیان بی ریشه درخواست ارایه سند و مدرک داشت.
در برابر تحریف هویت تاریخی خلیج پارس، از کوچکترین واکنش دیپلماتیک دریغ کرد.
بجای دفاع از حق پنجاه درصدی ایران در دریای مازندران، طی بخشنامه ای نام نامتناسب « خزر » را رسمیت داد و در پی اعتراض بیجای هابیل علی اف (رییس جمهور وفت جمهوری باکو) به خبرنگار ایرانی جهت بکار بردن عبارت دریای مازندران، خاتمی پا برهنه به میان آمد و امر کرد: « آقای رییس جمهور را عصبانی نکنید، قلبشان ناراحت است.»
کمک رسانی محیرالعقول به زلزله زدگان بم هم از جمله شاهکارهای دولت یاس بود.
در کنار این همه، قتلهای زنجیره ای و حاثه کوی دانشگاه در دوره ای رخ داد که عبای شکلاتی مد بود.
و تأسف بار تر از همه اینکه دولت سراسر ننگ اصلاحات، ناجی صبری – نماینده صدام گجستک - را آنهم با لباس نظامی و آنهم در شرایط آتش بس و نه صلح با عراق، به حضور پذیرفت و با همخوابی وداعی که با سردار ملعون قادسیه داشت غرور یک ملت را پا خورده چکمه های دشمن کرد.
در کارنامه ظلمانی سید خندان، نه دغدغه پاسداشت خاک ایران دیده می شود و نه خون ایرانیان؛ تنها بند بازی برای قدرت نامشروع سیاسی.
در همین باره: