تو از آفریدون فزونتر نه ای
چو پرویز با تخت و افسر نه ای
به ژرفی نگه کن که با یزدگرد
چه کرد این برافراخته هفت گرد
به پرگار تنگ و میان دو گوی
چه گویم جز از خامشی نیست روی
شاهپور علیرضا پهلوی درگذشت؛ شاهزاده ای که با وجود مهاجرت از کشور در نوجوانی و با وجود آنچه که در طول بیش از سه دهه بر او و خانواده اش گذشت، همچنان در عشق به ایران حد و مرز نمی شناخت و تحصیلاتش در رشته ایران شناسی پیش از اسلام در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه کلمبیا و مطالعاتش در مقطع دکترا در رشته تاریخ و فلسفه ایران باستان در دانشگاه هاروارد گواهی بر این ایران پرستی است.
براستی وقتی کسی تباری را پشت سر دارد که پنجه در پنجه امپریالیسم انگلستان در خلیج فارس انداخته و در برابر جداسری میرزا کوچک خان جنگلی و دیگر عوامل روس از یکسو و شیخ خزعل و دیگر ایادی انگلیس از سویی دیگر به مبارزه برخاسته انتظاری جز این نمی رود که وصیت کند پس از مرگش جسدش را بسوزانند و خاکسترش را در آبهای دریای مازندران بریزند.
به عنوان یک میهن پرست وظیفه خود می دانم این ضایعه ناگهانی را به خانواده ای که ایران عزیز را از تاریکی دوره قاجار رهانید تسلیت بگویم.
سر خم می سلامت شکند اگر سبویی؛ روانش به سپنتا مینو.