از هنگامی که در اوان بیست سالگی و با شکل گیری بحران هسته ای ایران آنرا مجالی برای بهره گیری در راستای تغییر به مطلوب ساختار سیاسی ایران می پنداشتم تا هنگامی که نه تنها از این فرصت تاریخی بهره برداری مطلوبی نشد، بلکه به خطر هراس انگیز کاملاً نزدیک و محتملی برای حمله نظامی به ایران بدل گردید و سرانجام باز خوشبختانه به توافق وین انجامید بهترین سالهای جوانی من سپری شد. سالهایی که بجای پرداختن به علاقه ها و آروزهای هنری ام، تاب و توان و زمان بسیاری را مصروف این بحران کردم