چند روز پیش از نوروز امسال، درباره تبلیغات برای تحریم های نوروزی که یکبار متوجه ماهی قرمز می شود و به تازگی سبزه هفت سین، چند سطری در فیسبوک نوشته بودم؛ حواشی حکومتی نوروز امسال انگیزه ای شد تا نوشتار زیر را گردآورم / تصویر: تابلوی «ماهی قرمز» اثر هانری ماتیس

در این دهه گذشته که بازگشت به ریشه های تاریخی و هویتی از سوی بخشی از نسل های جوان به گونه چشمگیری پررنگ تر شده، هر سال یکی از نمادهای نوروزی به توجیهات و دستاویزهای توخالی مورد تنگ چشمی طیفی از جامعه قرار میگیرد و به شدت هم درباره اش تبلیغ می شود

اینجا دیگر طرف حساب، نهادهای حکومتی و روحانیت معزز شیعه نیستند، بلکه طیفی از جامعه هستند که یک سال به بهانه همدردی با ماهی قرمز جهت حذف آن تبلیغ می کنند و یک سال دل نگران اسراف تخم مرغ می شوند و در تازه ترین نمونه سبزه هفت سین را باعث هدر رفتن گندم تبلیغ می کنند! و همه این موارد با این دستاویز طرح می شوند که اصالت ندارند و ربطی به نوروز ندارند و به تازگی به مراسم نوروز افزوده شده اند

این طیف منحصر به فرد از قضا درست همان هایی هستند که در آستانه هر انتخابات با روسری های نیمه باز تمثال روحانیت معزز را در پوسترهای تبلیغاتی میان مردم پخش می کنند

دوست گرامی! رأی دادی؟ نوش جانت! مبارکت باشد! ولی بجای تنگ ماهی و تخم مرغ رنگی و سبزه هفت سین اول تکلیف خودت را با اون قرآنی که سر سفره ات میگذاری روشن کن که آیا ربطی به نوروز دارد و دست از سر بقیه بردار! منتظر دل نگرانی های شما در عید قربان هستیم

یکی از کم شمار مناسبت هایی که به کوری چشم اهریمن، بازی اصلاح طلبان را در آن راه نیست، چهارشنبه سوری است. چرا که خوشبختانه رهبرانشان - از عبا شکلاتی گرفته تا "امام زاده ی مردود" - از آتش رویگردان هستند. که البته از دستار سیاهشان جز این هم انتظاری نیست

سطرهای بالا را چند روز پیش از نوروز امسال نوشتم

دیدم اتفاقاً شاهزاده هم در پیام نوروزی امسالش درست به همین مورد هم اشاره ای کرده است: بر همگان آشکار است که جمهوری اسلامی در طی چهار دهه گذشته، چشم طمع بر سفره پربرکت ایران دوخته است. از یکسو با رواج خشونت در آیین چهارشنبه سوری و از سوی دیگر با حذف تدریجی نمادهای نوروزی «دیروز ماهی قرمز و امروز سبزه» اندیشه شوم جمع کردن سفره هزاران ساله ملت ایران را بر سر دارد

سپس چشمم به دکور نوروزی رییس دولت افتاد که طبق معمول آخوندها از سفره نوروزی و هفت سین به دور بود و با یک نارنگی در تنگی بی آب جایگزین شده بود

با خود مرور میکردم که آخوندهای حاکم، هرچند نوروز را به عنوان آغاز سال پذیرفته اند، اما همیشه از آیین های آن دوری جسته اند و حتی با سفره هفت سین هم که نه جنبه دینی دارد و نه جنبه ایدئولوژیک، بلکه تنها یک سری محصولات گیاهی را در بر میگیرد دشمنی می ورزند

چه هنگامی که بر سر مسئولیت های حکومتی بوده اند و چه امروز که برخی شان با ترفندهایی چون اصلاح و اعتدال در اندیشه خلیدن دوباره به پایه های حکومت هستند، هیچگاه بر خوان نوروزی و سفره هفت سین ننشسته اند

از آن عباشکلاتی گرفته تا این امامزاده مردود که طبیعتن همانگونه که از دستار سیاهشان بر می آید، ریشه هایشان را در مراسم گوسفند کشان حجاز و خطبه هایی بر پالان شتران می جویند

حتی این روزها که حدود عوامفریبی درنوردیده شده است، و جوجگان ناخجسته ای به عنوان نتیجه و نبیره یادگاری از تخم بیرون جسته اند، باز هم نشانی از این قوم بر سر سفره هفت سین نمی توان یافت؛ پریدن از زبانه های آتش چهارشنبه سوری که پیش کش

در همین اثنا، یکهویی امسال تصویری از آخوند پیر تیپا خورده – آنهم بطور غیر رسمی – منتشر شد که دستجمعی با زیرشلواری و چادرهای گلگلی به پیشباز نوروز می روند.  عکسی بسیار ساختگی پای سفره ای که هر چه هست "هفت سین" نیست و کاملا آشکار است که یک تصمیم آنی و یکهویی و با پافشاری این و آن بوده و هیچ آمادگی پیشین در کار نبوده است

روشن نیست که دورهمی  به چه چیز آن سفره خیره شده اند؟ نه شمعی هست که رقص شعله اش را به تماشا نشست، نه گل و سبزه ای هست که به زیباییش چشم دوخت، نه تنگی که جنبش ماهی قرمز را دنبال کرد و یا حتی ساعتی که برای لحظه نوروز ثانیه هایش را شمرد! تنها در یک سرافکندگی تحمیلی منتظر هستند که کار عکاس پایان یابد

در همه دوران جمهوری اسلامی، تنها مقامی که بر خوان نوروزی می نشست و به مانند دیگر ایرانیان «سفره هفت سین» برپا می کرد دکتر احمدی نژاد بود؛ و البته به کوری چشم اهریمن همراه با ماهی قرمز. تلاش ستودنی برای برگزاری نوروز بصورت جشنی جهانی در تخت جمشید هم که بجای خود