پیشتر در یادداشتی با نام «نمی خواستم پنجاه و هفتی باشم» توضیح داده بودم که چطور با آنکه نزدیک به دو سال بود که حتی وبلاگنویسی را کنار گذاشته بودم و پیگیر برنامه های زندگی شخصی ام بودم، و با آنکه هرگز نه علاقه ای به فعالیت سیاسی داشتم و نه به آن فکر می کردم، و با آنکه پس از آشنایی با پان ایرانیستها هیچ اشتراک قابل توجهی با مواضع مسئولان اشان نداشتم، اما تصمیم به فعالیت سیاسی از طریق پیوستن به پان ایرانیستها گرفتم و بعد هم روز عاشورای 88 بازداشت شد. در این یادداشت از لحظه بازداشت تا انتقال به اوین را توضیح می دهم
عاشورای 88 از بازداشت تا اوین
Permalink
Categories: جاسوسی پان ایرانیستها, سفرهای استانی به اوین/دور یکم
