By continuing your visit to this site, you accept the use of cookies. These ensure the smooth running of our services. Learn more.
در این شب تاریخی که بناست توافق وین اجرایی گردد، با چشم پوشی از همه تلاش ها و هزینه های گذشته، از آنجا که بیش از آنچه که تا کنون کرده ام نه میدانم و نه می توانم و هیچ راهکاری برای هیچیک از مسایل امروز ایران ندارم تصمیم به «بازنشستگی» گرفته ام! چرا که به گمانم بازنشستگی برخلاف استعفا و کناره گیری بیشتر ناظر بر ناتوانی است تا واکنشی اعتراضی
از هنگامی که در اوان بیست سالگی و با شکل گیری بحران هسته ای ایران آنرا مجالی برای بهره گیری در راستای تغییر به مطلوب ساختار سیاسی ایران می پنداشتم تا هنگامی که نه تنها از این فرصت تاریخی بهره برداری مطلوبی نشد، بلکه به خطر هراس انگیز کاملاً نزدیک و محتملی برای حمله نظامی به ایران بدل گردید و سرانجام باز خوشبختانه به توافق وین انجامید بهترین سالهای جوانی من سپری شد. سالهایی که بجای پرداختن به علاقه ها و آروزهای هنری ام، تاب و توان و زمان بسیاری را مصروف این بحران کردم