By continuing your visit to this site, you accept the use of cookies. These ensure the smooth running of our services. Learn more.
در این نوشتار بطور مفصل به پیشینه جریان تباهی که امروز به کنایه آریایی – اسلامی نامیده میشود پرداخته ام و با اشاره به مصداقهای مهمی توضیح داده ام که فاضلابی که امروز بزدلانه از پای اینترنت ماله کش قاسم سلیمانی است مسبوق به چه سابقه ننگینی است
اگرچه از وقت و توانی که با کار سیاسی هدر داده ام ناخرسند هستم، اما پیامی آقای مازیار ابراهیمی – قربانی بیگناه جنایت هولناک اعترافات جعلی درباره ترورهای هسته ای – با خواندن متنی که همان زمان نوشته بودم برایم فرستاد به تلاشهایم «ارزش» داد
متوجه شدم که بیش از یکسال پیش بچه آقای حسین شهریاری (از پان ایرانیست های پنجاه و هفتی) در فیسبوک حرف پرت و پلایی درباره من مطرح کرده است؛ از آنجا که میدانم این رشته عبث سر دراز خواهد داشت بهتر میدانم که همینجا قطعش کنم و برای جلوگیری از تکرارش به ناچار وقتم را هدر دهم و توضیح مفصلی بنویسم